KOVSAR

Kovsar elli yaşında. On yıldır Süleymaniye Psikiyatri Hastanesinde yatmaktadır. Hem elleri hem de bacaklarının bir kısmı yanmış. Kendini kurban etmesi on yıl öncesine dayanıyor. Bir gün Erbil sokaklarında bir Toyota kamyonetinin petrol varilleri taşıdığını gördü. Hemen üzerine bu yağın bir kısmını dökmeye ve kendini yakmaya karar verdi. Sokakta insanların önünde kendini yaktı. Yanıktan dolayı sağ eli hareket etmiyor, sol kolu da hareket etmekte zorlanıyor ve parmakları birbirine yapışıyor. Olaydan önce, kız kardeşlerinden biriyle yaşıyordu. Kendini yaktıktan sonra Süleymaniye şehri dışındaki bir psikiyatri hastanesine nakledildi. Hastaneyi seviyor ve “Burası özellikle iyi. 16 kişilik büyük bir odada yaşıyorum. Hepimiz arkadaşız. Burada bize yeteri kadar yemek veriyorlar, doyuyoruz, aç kalmıyoruz, sokaklarda yerinden yurdundan olmuyoruz.” Kovsar, bu sefer biraz yağ bulup boynunu ve göğsünü yakmak istediğini söylüyor. Yanıklardan ölmek istemez ve bu yanmanın acısına neden olacağını her zaman bilir, ancak başka seçeneği olmadığını ve kendini tekrar yakmak zorunda olduğunu hisseder.